Boracay, waar de zon je toelacht!
Door: Anne Rongen
Blijf op de hoogte en volg Anne
28 Maart 2014 | Filipijnen, Manilla
Lieve lezers,
Wow ik ben al bijna op de helft van m’n stage, het gaat echt ontzettend snel!
M’n survey is bijna af en ik hoop maandag te kunnen beginnen met de pilot test :).
Het gaat eigenlijk erg goed met m’n onderzoek(je), ik krijg fijn commentaar en verveel me eigenlijk nooit op stage. Helaas doen veel andere interns dat wel, dus ik heb echt ontzetend veel geluk met mijn project maar vooral met m’n supervisor! Volgende week dus de pilot en daana kan ik beginnen aan ’t artikel.
Zou erg fijn zijn als ik voor 11 april de officiele versie de lucht in heb! Dan kan het echte wachten beginnen,...
Waar kun je dat nu beter doen dan in Thailand? Nou nergens dacht ik zo, dus heb een vlucht geboekt naar Phuket.
Ik ga 10 dagen lang genieten van het Thaise leven (ja er 10 dagen!!). Wacht eens even zul je denken, maar je bent op de Filippijnen waarom ga je dan naar Thailand?
1. Omdat het kan.
2. Omdat het me leuk lijkt.
3. Omdat dit het moment is om geld uit te geven dat ik niet heb/niet van mij is ;-).
4. Omdat de Filippijnen zeer fanatieke Pasen vierders zijn en er tijdens Holy Week haast niemand op kantoor is.
5. Om die zelfde reden is het overal in de Filippijnen super druk, behalve in Manila.
6. In Manila ben ik elke dag al dus daar wil ik niet zjin tijdens een lang weekend.
7. Omdat je voor het verlengen van je visum ook al snel veel geld kwijt bent kun je net zo goed gaan voor de “gratis” verlenging die je krijgt wanneer je het land tijdelijk verlaat.
8. Omdat ik niet alles al gezien wil hebben als Arjen komt (oke dit is misschien wel de slechtste reden want er is eigenlijk genoeg of misschien wel teveel te zien in de Filippijnen)
9. 10 dagen omdat er haast geen vluchten meer beschikbaar waren (misschien zit de halve Filipino community ook wel in Phuket...)
10. Omdat ik het wil!
Dat lijken me genoeg reden om gewoon lekker naar Thailand te gaan! Maar over Thailand zal ik uiteraard meer vertellen als ik er daadwerkelijk geweest ben.
Afgelopen weekend was ik namelijk op Boracay, zie foto’s op facebook, en het was echt heerlijk. Het strand is prachtig, de zee stralend blauw (met oke wat groene algen die vooral Alex helemaal niets vond), de cocktails bijzonder tasty en het bed zeer comfortabel. Jawel we hebben van de 3 dagen Boracay waarschijnlijk 2,5 dag geslapen, en de rest van de tijd gegeten en gedronken maar wat was ik ontspannen!
Totdat we terugmoesten....
Zondag was het minder lekker weer dus besloten we gewoon een wandeling over het strand te maken en redelijk op tijd terug te gaan naar het vliegveld. We hadden geen kwartier later moeten vertrekken want er kwam zowaar een heftige storm opwaaien! De boot was net op tijd in de haven, waardoor ik net geen tijd had om in paniek te raken op zee....
Het busritje van ruim 1,5 uur naar het vliegveld werd steeds minder aangenaam doordat de chauffeur echt als een gek aan het scheuren was. Voor 1 pasagier was het nog minder aangenaam aangezien zij zwanger en wel onzettend misselijk was en zorgde voor een minder aangename geur van vers braaksel.
Dit alles was echter helemaal niets vergeleken met de “storm” waarin we terechtkwamen op het vliegveld. Er stond een rij van wel 200 mensen die in wilde checken voor allerlei verschillende vluchten van dezelfde maatschappij. Vraag me niet waarom maar er was maar 1 van de 3 balies open en er stonden minstens 15 werknemers te staan, niets te doen... Goed adem in adem uit en lekker in de rij blijven staan.
Toen we eindelijk bijna bij het punt waren waar de rij officieel zou moeten starten werden we verzocht ergens anders te gaan staan want mensen van een eerdere vlucht moesten eerst inchecken. Oke klinkt logisch, prima we wachten wel....
15 minuten later hoorde we geschreeuw en gevloek achter ons. Wat bleek? Een hele groep van 25 Koreanen (het spijt me ze zijn vast heel aardig, maar het zijn net Russen als ze op vakantie zijn...) had zich “opgeofferd” om als eerste in te checken voor onze vlucht. 1 klein detail is dat ze zo ongeveer als laatste in de rij waren komen te staan waardoor de mensen die al minstens 1,5 uur aan het wachten waren (wij dus) nogal kwaad werden.
Alex en ik hebben als eerste gekeken waar de nooduitgang was, want de sfeer werd er niet fijner op, maar kwamen al snel tot de conclusie dat we midden in het gevaar stonden dus maar beter onze goede manieren op zij konden zetten. We zijn dus beetje boos gaan doen tegen beveiligers en vrij snel daarna mochten ook wij inchecken. Niet dat het heel veel verschil maakte want vervolgens moesten we nog uren wachten in de vertrekhal, waar de ruzies gewoon verdergingen.
We hebben ons wel vermaakt hoor! Met een zakje chips in de hand hebben we “genoten” van de zeer luidruchtige ruzies die de Koreanen inmiddels met elkaar aan het maken waren. Het was net een aflevering uit een slechte real-life soap.
Al met al een heel avontuur en na ruim 12 uur reizen kwamen we uitgeput aan in Manila... Van de opgedane rust was niet veel meer over!
Helaas blijven er steeds minder interns over om dit soort dingen mee te doen, gelukkig zijn er ook leuke actieve consultants van begin 30 die erg gezellig zijn. Ik ben alweer druk bezig met het plannen van m’n volgende uitstapjes, ik houd jullie op de hoogte!
Liefs Anne
p.s. Ik kan ook heel serieus werken hoor, maar dat is minder interessant voor jullie ;-)
Wow ik ben al bijna op de helft van m’n stage, het gaat echt ontzettend snel!
M’n survey is bijna af en ik hoop maandag te kunnen beginnen met de pilot test :).
Het gaat eigenlijk erg goed met m’n onderzoek(je), ik krijg fijn commentaar en verveel me eigenlijk nooit op stage. Helaas doen veel andere interns dat wel, dus ik heb echt ontzetend veel geluk met mijn project maar vooral met m’n supervisor! Volgende week dus de pilot en daana kan ik beginnen aan ’t artikel.
Zou erg fijn zijn als ik voor 11 april de officiele versie de lucht in heb! Dan kan het echte wachten beginnen,...
Waar kun je dat nu beter doen dan in Thailand? Nou nergens dacht ik zo, dus heb een vlucht geboekt naar Phuket.
Ik ga 10 dagen lang genieten van het Thaise leven (ja er 10 dagen!!). Wacht eens even zul je denken, maar je bent op de Filippijnen waarom ga je dan naar Thailand?
1. Omdat het kan.
2. Omdat het me leuk lijkt.
3. Omdat dit het moment is om geld uit te geven dat ik niet heb/niet van mij is ;-).
4. Omdat de Filippijnen zeer fanatieke Pasen vierders zijn en er tijdens Holy Week haast niemand op kantoor is.
5. Om die zelfde reden is het overal in de Filippijnen super druk, behalve in Manila.
6. In Manila ben ik elke dag al dus daar wil ik niet zjin tijdens een lang weekend.
7. Omdat je voor het verlengen van je visum ook al snel veel geld kwijt bent kun je net zo goed gaan voor de “gratis” verlenging die je krijgt wanneer je het land tijdelijk verlaat.
8. Omdat ik niet alles al gezien wil hebben als Arjen komt (oke dit is misschien wel de slechtste reden want er is eigenlijk genoeg of misschien wel teveel te zien in de Filippijnen)
9. 10 dagen omdat er haast geen vluchten meer beschikbaar waren (misschien zit de halve Filipino community ook wel in Phuket...)
10. Omdat ik het wil!
Dat lijken me genoeg reden om gewoon lekker naar Thailand te gaan! Maar over Thailand zal ik uiteraard meer vertellen als ik er daadwerkelijk geweest ben.
Afgelopen weekend was ik namelijk op Boracay, zie foto’s op facebook, en het was echt heerlijk. Het strand is prachtig, de zee stralend blauw (met oke wat groene algen die vooral Alex helemaal niets vond), de cocktails bijzonder tasty en het bed zeer comfortabel. Jawel we hebben van de 3 dagen Boracay waarschijnlijk 2,5 dag geslapen, en de rest van de tijd gegeten en gedronken maar wat was ik ontspannen!
Totdat we terugmoesten....
Zondag was het minder lekker weer dus besloten we gewoon een wandeling over het strand te maken en redelijk op tijd terug te gaan naar het vliegveld. We hadden geen kwartier later moeten vertrekken want er kwam zowaar een heftige storm opwaaien! De boot was net op tijd in de haven, waardoor ik net geen tijd had om in paniek te raken op zee....
Het busritje van ruim 1,5 uur naar het vliegveld werd steeds minder aangenaam doordat de chauffeur echt als een gek aan het scheuren was. Voor 1 pasagier was het nog minder aangenaam aangezien zij zwanger en wel onzettend misselijk was en zorgde voor een minder aangename geur van vers braaksel.
Dit alles was echter helemaal niets vergeleken met de “storm” waarin we terechtkwamen op het vliegveld. Er stond een rij van wel 200 mensen die in wilde checken voor allerlei verschillende vluchten van dezelfde maatschappij. Vraag me niet waarom maar er was maar 1 van de 3 balies open en er stonden minstens 15 werknemers te staan, niets te doen... Goed adem in adem uit en lekker in de rij blijven staan.
Toen we eindelijk bijna bij het punt waren waar de rij officieel zou moeten starten werden we verzocht ergens anders te gaan staan want mensen van een eerdere vlucht moesten eerst inchecken. Oke klinkt logisch, prima we wachten wel....
15 minuten later hoorde we geschreeuw en gevloek achter ons. Wat bleek? Een hele groep van 25 Koreanen (het spijt me ze zijn vast heel aardig, maar het zijn net Russen als ze op vakantie zijn...) had zich “opgeofferd” om als eerste in te checken voor onze vlucht. 1 klein detail is dat ze zo ongeveer als laatste in de rij waren komen te staan waardoor de mensen die al minstens 1,5 uur aan het wachten waren (wij dus) nogal kwaad werden.
Alex en ik hebben als eerste gekeken waar de nooduitgang was, want de sfeer werd er niet fijner op, maar kwamen al snel tot de conclusie dat we midden in het gevaar stonden dus maar beter onze goede manieren op zij konden zetten. We zijn dus beetje boos gaan doen tegen beveiligers en vrij snel daarna mochten ook wij inchecken. Niet dat het heel veel verschil maakte want vervolgens moesten we nog uren wachten in de vertrekhal, waar de ruzies gewoon verdergingen.
We hebben ons wel vermaakt hoor! Met een zakje chips in de hand hebben we “genoten” van de zeer luidruchtige ruzies die de Koreanen inmiddels met elkaar aan het maken waren. Het was net een aflevering uit een slechte real-life soap.
Al met al een heel avontuur en na ruim 12 uur reizen kwamen we uitgeput aan in Manila... Van de opgedane rust was niet veel meer over!
Helaas blijven er steeds minder interns over om dit soort dingen mee te doen, gelukkig zijn er ook leuke actieve consultants van begin 30 die erg gezellig zijn. Ik ben alweer druk bezig met het plannen van m’n volgende uitstapjes, ik houd jullie op de hoogte!
Liefs Anne
p.s. Ik kan ook heel serieus werken hoor, maar dat is minder interessant voor jullie ;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
