Het afscheid - het begin

Lieve lezers,

Ik ben inmiddels veilig in Manila aangekomen en heb m’n 1e werkdag erop zitten.

Terug naar vrijdag 29-2; m’n laatste dag in het Tergooi was gelukkig vroeg afgelopen zodat ik even tijd voor mezelf had voordat er nog allemaal mensen langskwamen om afscheid te nemen. Gezellig patatjes gegeten met Arjen en de zusjes en vanaf een uur of 9 was het gezellig druk met allemaal lieve mensjes die nog een drankje kwamen doen. Uiteindelijk ben ik uitgeput in slaap gevallen op de bank en heb ik niet eens doei gezegd tegen de buurtjes die er toen nog waren (gelukkig was Charissa ook in slaap gevallen ha ha).

De volgende dag werd ik wakker van m’n ouders en Arjen die al druk bezig waren de bende van de avond ervoor op te ruimen. Dat opruimen/schoonmaken zou m’n moeder het liefst de hele dag hebben gedaan, maar een goed alternatief was om naar de stad te gaan. Daar hebben we een beetje geshopt, de laatste dingetjes gekocht en tosti gegeten, ook heb ik nog een laatste LaChouffe gedronken voordat we heerlijk thuis hebben gegeten. Aardappeltjes met sla en vlees, heerlijk hollands :)

Slapen kwam er die nacht niet echt van, ineens kwam de dag van vertrek wel erg dichtbij! Zondag 2 maart stapte ik in het vliegtuig naar Manila na een tranentrekkend tafereel met m’n ouders, zusje, ouders van Arjen en natuurlijk Arjen. Ik was zo onzettend nerveus voor het vliegen dat ik dacht de reis nooit te gaan overleven, maar wonder boven wonder viel alle spanning van me af zodra we eenmaal in de lucht waren. Zelfs de turbulentie maakte me niet gek, ja dit klink misschien raar maar vraag Arjen maar hoe ik kan reageren op turbulentie!
Ik heb wel 2! Films gekeken en ook dat is bijzonder, vraag maar aan Arjen ha ha. Slapen lukte niet echt met allemaal Aziaten om me heen die echt vieze geluiden maakte (gelukkig stonken ze niet).

Na ongeveer 15 uur onderweg te zijn geweest werd ik bijzonder vriendelijk opgewacht door een driver van de WHO die me veilig naar m’n huis heeft gebracht. Wow wat is het verkeer hier druk en chaotisch, ik was gewaarschuwd maar het is echt alleen maar toeteren en je auto gewoon ertussen drukken…. Tijdens het ritje werd het verschil tussen arm en rijk al snel duidelijk en ik hoop dat dit niet zal wennen!

Adrian (m’n huisbaas/genoot) was nog net thuis dus hij leidde me rond door z’n condo. Mijn kamer is echt klein en Adrian zei “grappend” dat ik echt veel spullen bij me heb, nog meer dan hij heeft terwijl hij hier woon. Hihi, whatever het past allemaal in m’n kast en kamer dus ik zie het probleem niet.

Mijn plan was eigenlijk om m’n eerste middag een beetje rond te gaan lopen door de stad, maar ik was zo moe van het reizen en uitpakken dat ik een douche heb genomen en tijdens het schrijven in m’n reisdagboek in slaap ben gevallen. Enkele uurtjes later werd ik wakker en besloot ik Robinsons mall te gaan verkennen, lekker veilig en dichtbij. Ik vond het allemaal nog een beetje eng om verder weg te gaan dus dat komt nog ;-).

Bij de sun-shop heb ik bijna een uur in de rij gestaan om een kaart te kopen voor internet thuis. Wat zijn die mensen inefficient! Bij het ene loket moet je je aanvraag doen, diegene gaat dit dan in de computer zetten en printen. Vervolgens moet iemand anders hier nog naar kijken (let wel het gaan om een kaartje van 1,5 euro ! waar niemand van zal sterven als het toch de verkeerde blijkt te zijn) en weer iemand anders kan dan afrekenen. Ik begrijp wel waarom ze bijna een uur doen om 10 mensen te helpen….

Maar goed ik heb uiteindelijk een internetkaartje kunnen kopen ha ha.

M’n eerste nachtje bevate vrij weinig slaap, wat een geluiden zeg de hele nacht zijn mensen aan het toeteren en tot laat is er life muziek bij een restaurant waar ik noooit zou willen eten als de zangeres van afgelopen nachten werkt, VALS!
Om 3 uur snachts skypen met Arjen lukte niet maar even bellen wel en ik vond het echt fijn zijn stem te horen en zijn kalmerende woorden dat alles goed zal komen.

Hoewel gewaarschuwd door Adrian dat er niemand zou zijn was ik netjes om 7 uur bij de WPRO voor m’n 1e stagedag. Ik heb ruim een uur zitten wachten maar werd uiteindelijk heel vriendelijk ontvangen en voorgesteld aan iedereen van de afdeling (ben alle namen alweer vergeten maar goed). Beetje jammer was dat iedereen voor 2 dagen naar een retreat moest, alleen de interns mogen niet mee dus ik heb met 2 van hen kunnen lunchen.

Na de lunch sloeg de vermoeidheid ineens zwaar toe, wow volgens mij heb ik last een jetlag. Snachts kan ik niet slapen van het geluid en de warmte en overdag zou ik het liefst de hele dag slapen…. Ik ben daarom redelijk op tijd naar huis gegaan en heb daar n uurtje geslapen. Toen Adrian thuiskwam heb ik nog even met papa geskyped en daarna zijn we naar een cafeetje gegaan waar een vriend van Adrian z’n verjaadag vierde. Dus lekker onder het genot van m’n 1e Filipijnse biertje ziten kletsen met een diverse groep mensen. De jarige was ook een Spanjaard en had allemaal worsten meegenomen uit Spanje dus lekker zitten smullen!

Ik heb echt nog zoveel te vertellen, maar ik denk dat het beter is als ik er nu even mee stop. Volgende keer zal ik proberen iets van foto’s te hebben zodat jullie een beeld kunnen krijgen van hoe Manila eruit ziet.

Thanks voor het lezen,

Liefs Anne